Onderzoek Bart van der Leck
In de aanloop naar de tentoonstelling Piet Mondriaan en Bart van der Leck. De uitvinding van een nieuwe kunst die op 11 februari 2017 geopend werd in het Gemeentemuseum te Den Haag zijn 3 schilderijen van Bart van der Leck materiaaltechnisch onderzocht door Jorinde Koenen en Atelier Albrecht.
Onderwerp van dit beknopte onderzoek waren Compositie 1917 no. 1 en no. 2 en Houthakkers (1928) uit de collectie van het Gemeentemuseum. Met behulp van röntgenfoto's, infraroodfotografie en foto's bij daglicht en UV-straling is gepoogd meer inzicht te krijgen in de schildertechniek van Bart van der Leck. Door middel van röntgenfluorescentie-spectrometrie (XRF-spectrometrie) is ook het pigmentgebruik geanalyseerd. Hoe schilderde Van der Leck zijn abstracte composities? En welke materialen gebruikte hij hierbij? Uit het onderzoek is duidelijk naar voren gekomen dat Van der Leck tijdens het schilderen zoekende was naar een compositie die hem tevreden stelde. Hij begon met een schetsmatige opzet die hij in meerdere fases uitwerkte tot de uiteindelijke compositie. Tijdens dit proces werd de voorstelling herhaaldelijk gewijzigd: blokjes worden groter of kleiner gemaakt, verschoven of volledig weg geschilderd. In sommige gevallen zijn de verflagen al opgedroogd alvorens ze worden weg gekrabd en overschilderd.
De resultaten van de analyse van deze drie schilderijen zijn in een artikel uiteengezet, dat gepubliceerd is in de tentoonstellingscatalogus.
Onderwerp van dit beknopte onderzoek waren Compositie 1917 no. 1 en no. 2 en Houthakkers (1928) uit de collectie van het Gemeentemuseum. Met behulp van röntgenfoto's, infraroodfotografie en foto's bij daglicht en UV-straling is gepoogd meer inzicht te krijgen in de schildertechniek van Bart van der Leck. Door middel van röntgenfluorescentie-spectrometrie (XRF-spectrometrie) is ook het pigmentgebruik geanalyseerd. Hoe schilderde Van der Leck zijn abstracte composities? En welke materialen gebruikte hij hierbij? Uit het onderzoek is duidelijk naar voren gekomen dat Van der Leck tijdens het schilderen zoekende was naar een compositie die hem tevreden stelde. Hij begon met een schetsmatige opzet die hij in meerdere fases uitwerkte tot de uiteindelijke compositie. Tijdens dit proces werd de voorstelling herhaaldelijk gewijzigd: blokjes worden groter of kleiner gemaakt, verschoven of volledig weg geschilderd. In sommige gevallen zijn de verflagen al opgedroogd alvorens ze worden weg gekrabd en overschilderd.
De resultaten van de analyse van deze drie schilderijen zijn in een artikel uiteengezet, dat gepubliceerd is in de tentoonstellingscatalogus.
