Mattheus Terwesten Allegorie op de Vrede. ca. 1740
Mattheus Terwesten was een Haagse schilder van decoratieve interieurstukken. Hij genoot grote populariteit bij Haagse notabelen van de 18de eeuw. Zowel voor de woonhuizen als buitenplaatsen van vooraanstaande inwoners van Den Haag schilderde hij plafonds, schouwstukken of hele salons. Het is niet duidelijk of  Allegorie op de Vrede ook voor het Mauritshuis is geschilderd. Het schilderij bevond zich tot 1983 in het Late Kabinet en zat daar direct op de muur geplakt in een stucwerklijst op de schouwboezem. Normaliter zou een schilderij echter opgespannen worden op een houten raam en ingebouwd zitten in de architectuur. Dit doet vermoeden dat het schilderij hier later is aangebracht. Dit vermoeden wordt versterkt door de krappe compositie (de zittende Vrede past maar net in het schilderij) en de afgesneden randen van het doek. Waarschijnlijk gaat het om een schilderij dat oorspronkelijk voor een andere locatie is geschilderd en later is aangepast om in de stucwerklijst te passen.
Het schilderij is in 1983, tijdens een renovatie van het gebouw, van de muur gehaald en niet meer teruggehangen. Tijdens de meest recente renovatie van het Mauritshuis is besloten het schilderij weer terug te hangen in het Late Kabinet. Om terugplaatsing mogelijk te maken was behandeling van het schilderij vereist: het spieraam waarop het schilderij bevestigd was paste niet in de stucwerklijst en om dit op te lossen moest het schilderij op een nieuwe drager bevestigd worden. De overwegingen en het onderzoek naar een geschikt materiaal voor deze secundaire drager is het onderwerp van de thesis “Een structurele oplossing voor Vrede. De behandeling van een schoorsteenstuk uit de collectie van het Mauritshuis” waarmee het postinitiële traject van de opleiding Conservering en Restauratie aan de Universiteit van Amsterdam is afgerond. Ook werd het oppervlak gekenmerkt door een dikke, sterk vergeelde vernislaag en enkele storende retouches en ongevulde lacunes. Het vernis is verwijderd waardoor het heldere, frisse kleurgebruik dat typisch is voor de achttiende eeuw weer goed naar voren komt. Het schilderij is na restauratie teruggeplaatst in het interieur en te zien in het vernieuwde Mauritshuis.